Life is a small excuse to create poetry
- mektuplar yazardın uzun uzun,kenarına damlatıp da kokusunu gözünün yaşının… - yaşamayı unuttum yavrum, yaşamam lazımder iken bi farkettim, muhatabım mezartaşıayıp bi yerde yani; empati yoksunluğusuyu, yağmura şikayet benimkiçölü, kurağa emanetneresinden baksan izan yoksulluğuama sen ışıklarıyken çarpışan atomlarınIstanbul, en asil…
Hayat, şiir yazmak için ufak bir bahanedir. yarısına bir kala fark eyledim ilkzavallı yaşamımın sonrası epey silikher şey birazcık burada, her şey azıcıkgurbet denilen bu soyut mekandamanzaram bile meselagöl olmaktan çooook uzakdaha çok zavallı bi gölcüktıpkı gülümseyen 49 yaşım gibiömürden…
Bi kere gittin mi hep yolcusundur. ...susuyorsam, bi bildiğimden... Doğum günüm kutlu ossun o zamankalmayı, bi kez daha susmayı, bi kenarda durmayıbiraz olsun soluklanmayı beklemeliydim belki de.bi gıdım olsun yahu, biraz daha, az biraz dahaaz kalmıştı oysa; çok çok az…
olmayacak artık biliyorumbir daha yazmaya çalışacakyine beceremeyeceğimatlayacak motorumasana ilk sarıldığım yere gidecekbakınacak, aranacağımkentin ışıkları sönecek bir birsimanı hatırlamaya çalışacakgözlerinin kızılınasaçlarının mavisineteninin karasınakalbinin yarasınatakılıp kalacakne yazık, yanılacağımevime döneceğim sonrakimsesiz yanıbaşıma bakacaksensiz-uykusuz hislerim.bi sigara daha yakacakbi viski daha koyacakbiraz daha yaşlanacağımbi daha…
Ben, beni avutmak için sevmedim. esas dert şu, bu hususta:yıllar çok kısa burada;saniyeler gereksiz uzunsensiz de, ben bunun,kuşların sersemletici rüzgara isyanının,yüzü önüne düşmüş o kırgın kadının,tertemiz ecnebi kaldırımlarının,bir daha bir daha okuduğumu bile bilearasındaki armağanın menekşeyi bileen sevdiğin sayfasında unuttuğun…