Koca koca laflar etmeden bitirmeyi düşünüyorum hikayemi. Bi gün uyanıp yanımdaki tanımadığımın yüzündeki pişmanlığıma baktığımda, geceyi yalnız geçirmediğime sevinip, ne çeşit bi ağlamaya gark olacağım orası muamma. Yanlış coğrafya hepsi bu. Malatya’dan, “hayatını seri katilin cinayetlerini çözmeye adayıp ailesini ihmal eden dedektif” karizması çıkarmaya çalışırken yanıldım sanki önce. Neyse…:
…rağmen yaşama sanatına da; “tiyatro” diyorum galiba ben.
…ya da şööle bişidir hani belki:
Bi gün gelir, bi ihtimal bişiiler değişir de – yazdığım bi oyunda “üçlü koltuk” olmaz, ya da birbirini bi zamanlar sevmiş ama ayrılan çiftlerin tartışması ile başlamaz açılış sahnesi. Ya da hikayenin bir yerinde, diğerleri anlar kahramanımızı. Oyunun bi yerinde şiire salmaz kendini delikanlı. Vardır ya herkesin, her sezinin haklı bir yanı ya;
-an gelir belki haklılık da çözmez davayı. Biter kalem gün gelir.
Ya da diildir; bilemedim şimdi.
Takılın; Harfler Kullananlarındır