Manası kalmadı artık…

uyanmanın da manası kalmadı artıkhayallere gülümseyip uyumak kadarkara bulutun altında büzülmüş titriyoruzgözlerimiz saf, boş bakıyoruz; ufuk zehirliısrarın da anlamı yok artıken az umursamazlık kadarbi baktım tüm filmleri izlemişim.görülecek tüm düşler görüldütüm hesaplar ödendialındı tadı nesi varsa tüm güzellerinsöylendi her bir…

İyi Bayramlar o zaman …

Zaman, hatıraların, kulaklarımıza fısıldadıklarıydı çok çok uzun bi aradan sonrabu bayram büyüdüğümilklerini sevdiğimtıpkı tüm yaş alanlar gibikendimi yavaştan sildiğiman be an inceden incedentükenme nedir bildiğimmaallemdeyim bi bakındım çevremebi gülümseme yayıldı koca yüzümeterziye diktirilmiş bayramlıklarıylagrup halinde kapı kapı koşturan çocuklar,zengin amcayı…

ESANS

hayat, şiir yazmak için ufak bir bahanedir! ... kolay kolay vazgeçemeyeceğin bir şeyin uzağında kalabilmeyi becermekmiş esası bu sefil hayatın yakınında durmalı oysa detayların hem başka nasıl görürdüm ki saçlarının arasına gizlediğin hüznü nasıl bilir anlayabilirdim ki tüm evrenin tasasını…

nesin ki sen?

havaya fırlatılan bir taş eğer konuşabilseydi mutlaka kendi iradesiyle yola çıktığını söylerdi nesin ki sen bunca hezimetten sonra?tüm bu cinayetlerin bir manası olmalıkolomb mesela onca eziyetten sonraamerikayı bulduğunda mutlu olmadı;ararken mutluydu.çünkü ”anlam” mistik bir plandırher plan gibi de yalandır o…

Protected: Sessizce…

olmayacak artık biliyorumbir daha yazmaya çalışacakyine beceremeyeceğimatlayacak motorumasana ilk sarıldığım yere gidecekbakınacak, aranacağımkentin ışıkları sönecek bir birsimanı hatırlamaya çalışacakgözlerinin kızılınasaçlarının mavisineteninin karasınakalbinin yarasınatakılıp kalacakne yazık, yanılacağımevime döneceğim sonrakimsesiz yanıbaşıma bakacaksensiz-uykusuz hislerim.bi sigara daha yakacakbi viski daha koyacakbiraz daha yaşlanacağımbi daha…

Zahmet verdim…

Ben, beni avutmak için sevmedim. esas dert şu, bu hususta:yıllar çok kısa burada;saniyeler gereksiz uzunsensiz de, ben bunun,kuşların sersemletici rüzgara isyanının,yüzü önüne düşmüş o kırgın kadının,tertemiz ecnebi kaldırımlarının,bir daha bir daha okuduğumu bile bilearasındaki armağanın menekşeyi bileen sevdiğin sayfasında unuttuğun…